Bütçe Devletin yıllık harcamalar için nerelere, ne kadar kaynak ayıracağını ve bu harcamalar için gereki kaynağı nerelerden ve kimlerden toplayacağını gösteren siyasi belgelerdir. Bir Maliyeci olarak iyi bilmekteyim ki kaynak ülke halkının işçileri, emekçileri küçük esnafı (KOBİLER) ve satılacak "özelleştirme" yeraltı ve yer üstü kaynaklarıdır. Zaten bizim bütçelerimrz ne zamandır neo-liberal yaklaşım doğrultusunda, IMF’nin talimatları üzerine oluşturulmaktadır. Kurumlar vergisi düşürülürken işçinin emekçinin ücretlerinden kesilan vergilerde bir azalma görülmemektedir. Vergi yükünün büyük bir kısmı çalışanların üzerine yıkmıştır. Bu bütçede personel giderleri %20’ler civarına çekilmiş, eğitim, sağlık ve sosyal güvenliğe ayrılan pay gittikçe azalmıştır. Kamu çalışanlarına %2’lik ücret artışları ile daha fazla vergi, paran kadar sağlık, paran kadar eğitim, dayatılmıştır. Bir bütçede dolaylı vergilerin oranlarını ne kadar fazla ise gelir dağılımı da bir o kadar adaletsizdir. Bir düşünün 100 YTL’lik benzinden 70 YTL, 100 YTL’lik undan 18 YTL, 100 YTL’lik telefondan 38 YTL’lik vergi alınmaktadır. Üstelik bu vergiler alınırken alım gücüne bakılmamaktadır. Yani Koç ta Sabancıda sizde aynı miktarda vergi vermektesiniz. Bütçenin kaynağının nerden sağlanacağı anlaşıldıysa geçelim nasıl dağıtılacağına. Maliye Bakanı 2008 bütçesini TBMM’nde sunuşunu yaptıktan sonra basın mensuplarının sorduğu soruya karşılık ‘mevzu bahis olan savaşsa, bütçe teferruattır” yanıtını vermiştir. Yani savaşa para var. 2008 için memura %4 zam öngörülmüştür. Yani emekçiye yok. Faize var. Eğitim, sağlık ve sosyal güvenliğe yok. Sonuç...