Dostlarım bana diyorsunuz ki Bursa dasın irfan değerini bil.

Ben gurbetteyim yöremden uzak garip ve terkedilmişcesine yapamam ben hemşehrisiz ailesiz . sahte dostlarla olamam.

Bende karadenizlilik ruhu var babamın kanı var, ben şavşatımın yemyeşil tabiatında yaşayıp buz gibi sular içmeliyim tertemiz havasını ciğerlerime doldurmalıyım o eşsiz gece sohbetlerine katılmalıyı mmeşalarında cicip toplamalıyım.irfan kadar kim hissedebilir sıla hasretini?

Evet dostlar gelecekmi o özlediğimiz günler...?

Köyümün toprak ve kısa sokaklarında çocuk sesleri-çoban ahmedin sılıkları-akşam dönüşlerinde koyun kuzu meleyişleri-ikindi vakti köyümün dolmuşunun misafir geliyor mesajı gibi üst üste korna sesleri- nazım amcanın ot yüklü öküzarabasının mazı sesleri yine duyulacakmı...?

Birleşecekmi gönüller, tutuşacakmı eller.yörem yalnıZ, yörem biçare..tek başına aciz sanki bizleri bekliyor beni unutmayın der gibi davet ediyor bizleri sevgiye, dostluğa ve paylaşıma...

Unutulurmu o göçler,ayrılıklar,gurbetteki çileler.

Ders almalıyız artık.Ya gurbet ya sıla....ata yadigarı bıraktıklarımızı kaybetme pahasına gurbetmi,yoksa yeniden başlamak ve sahip olduklarımızı kaybetmemekmi...Yöre aşkı,ecdat şuuru ilkemiz olmalı.

Ben gurbette ne yapabilirim yerine ben yöremde neler yapabilirim demeliyiz..

Artık yöremize yatırım filizleri ekilmeli onlarda meyve vermeli.

ARTIK YÖRE İNSANIM KAZANMALI VE KÜLTÜRÜM YAŞAMALI...

İRFAN YALDUZ.......