Siteyi yıllardır takip ediyorum. Gelen mesajları , doğum ölüm mesajlarını okuyorum. Dışarıdaki tüm Şavşatlıların özlem dolu mesajları çoğunlukta. Bazen ülke sorunları ve çözüm önerileri dillendiriliyor. Bazen de benimki gibi sitem dolu mesajlar.

Ancak Şavşat'ı terkedemeyen, terk etmeyenlerin sessiz çığlığı ne kadar duyulabiliyor. Hiç düşünürmüsünüz bu insanlar orada ne yapar. Terk edemeyen yaşlı ve emekli insanlar, terk etmeyen bir avuç cengaver nasıl geçim sağlar. Biraz umursamamız gerekir diye düşünüyorum. Çünkü bu insanlar sizin özlem ve methiye dolu mesajlarınıza tebessüm bile etmiyorlar. 2007 yılında Şavşat'a satılan 450 traktörün 150 tanesinin haczedildiğini bilmem bilirmisiniz ? Şavşat'ta kalan insanlara hizmet eden o bir avuç esnaf çek senetlerini nasıl ödüyor? bilirmisiniz.

Oysa bugünlerde Şavşat'a dönenler var. İmerhev deresine bilmem ne deresine hidroelektrik santralleri kurmak için gelenler var.

Kendilerine 49 yıllığına tahsis edilen derelerde elektrik enerjisi üretecekler ve satacaklar. Bu durum Şavşat'ı, Şavşat'lıyı nasıl etkiler bilemiyorum. Fakat şunu biliyorum ki, Şavşat'taki Şavşat'lı çaresiz, umutsuz. Elbetteki örneğin İnegöldeki şavşatlılar veya bilmem neredeki Şavşat'lılar ve sorunları önemli. Ama daha önemlisi Şavşat'taki Şavşat'lılar.

Gelin Şavşat için yapabileceği birşeyleri olanlar; site öncülüğünde mümkün olan en geniş katılımlı bir toplantı düzenleyelim. Hem de Nedret'in deyişiyle Ahaldaba'da. Ne yapılabilir? konuşalım. Çünkü Şavşat ellerimizin arasından kayıp gidiyor, yok oluyor.

Saygılarımla

Kamuran AYDIN