Şavşat Duvar Gazetesi Yaşam

Cennet Vatan - I

Turgay Kurtuluş

Saatim calmadan uyandım bu sabah dunku stres ve yorucu gun bitmiş kendimi toparlamıstım.Vakit kaybetmeden yazmaya basladım. Yazacak cok seyim vardı ama bir turlu fırsat bulamamaktan yakınıyordum. En ucuzundan yola koyulmaya basladım... Once gece gordugum o guzelim ruya aklıma geldi. Kendinimi masmavi sularda, okyanusun derinliklerinde yuzdugum ve karaya cıktıgımda o guzelim buyulu bir ormanda buldum kendimi... Sanki Marmadadan denize dalmıs, Karadenizide asmıs ve memleketim olan Artvinime dogru yuzmus gibiydim,. sonra adeta pes pese patlattıgım siirlerim... Bir Adam ki dusunun Cennet gibi bir memlekete gidiyordu. Baharın en güzel gunlerinin yaşandığı Anadolunun en ucra köşelerinden birinde, bir bahar mevsiminin ilk günlerini, dusunurek bu satırlarla başladım.

İcimde bir ozlem vardı. Nasıl olmamalıydı ki, 25 yılına yakın bir zamandır gurbet elde yasamayan mahkum olan binlerce Savsatlıdan birisiydim.... Oysaki yasım henuz 26 sına 5 gun kalmıstı. Mecburdum cunku babam bir devlet memuruydu yıllarca ordan oraya gitmiş ve yıllarca hasret cektirmiş baska kulturlerin arasında buyumustum.

Acaba canım o guzelim Savsatımı gormek istiyordu ki ruyalarıma girmişti. Önce, dağların ve bağların nasıl canlandığını gördü gozlerim acaba neydi, neresiydi, nerelerdeydim. her karşı yesildi. topragın.Sanki yesil sahadaydım.bir futbolcu gibi ,bir sey fıskıracaktı sanki damarlarından topragın.. Boy boy ceviz agacları, elma, armut kokuyordu her taraf.. Özlemimdin sen Savsat sen ki sules.... Bin bir cesit bozkırında cicekler acmıstı uzerinde ucusan kelebekler ilerliyordum... Bir den satavalaya baka kaldım.oraya cıkmalıydım. Ordan kus olup ucmalıydım. olur muydu yapabilirmiydim. Bir kus olabilirmiydim ? Ucacakmıydım senin gibi Hazarfen Ahmet Celebi. Dunku ben betonların arasında, sehrin kalabalıgında, kaybolmus biriydim.

Stressiz ve kedersiz bir yerdi benimkisi... Bosuna imrenmemişim ben Amazondaki yerlilere, Eflasyon mu oda ne dediklerinde.. Cennetin kıpırtılarını hissediyordum adeta... benimki memleket ozlemiydi sadece. Bir köy muhtarsız olmaz. Bir iğne ustasız olmaz, sahipsiz olamaz demis atalarımız. Bizde vatansız degiliyiz özlemlerle kavruluyor yuregimiz.. Benim gibi yuregi atan kac kişi vardır bu memlekette vatan hasretiyle yanıp tutusan. Lutfen elimizdeki degerleri yitirmeden sahip cıkalım vatanımıza.. hic olmasa yılda bir gorelim cok mu sey istiyorum. Cennet gibi bir memleket, içinde yaşadığımız, dünyadan başkası değildi. Fakat biz bu dünyadaki cenneti göremiyoruz.. İnanınki göremiyoruz...

Devam edecek

Turgay Kurtulus

Bu İçerik 498 Kez Görüntülendi

Yaşam Üye Listesi