Ben bu meslege evcilik oyunuyla basladim.Daha okula gitmeden butun oyunlarinda ogretmen olur,arkadaslarima , benden buyuklere ogretmenlik yapardim.Ilkokula basladigim ilk gun ogretmenimiz hepimize teker teker sormustu ‘buyunce ne olacaksiniz diye”bana sira geldiginde ogretmen olacagim dedim.
Kendimi bildim bileli istegim, hayalim ogretmen olmakti.Yillar bir birini hizli kovaladi ve ben gunun birinde ogretmen oldum.Tayinim Hakkariye cikti,teror olaylarinin yogun yasandigi bir donemdi.Butun ailem oraya gitmemi istemedi,istifa et sonra tekrar bas vurursun dediler . Bunu tereddutunu bile icimden gecirmedim ;en cok istedigim isi yapacaktim ,yerin ne onemi vardi.yirmi bir yasinda kucuk bir Feride olarak bavulumu aldim ve Hakkariye gittim.Ilk derse girdigim an heyecandan bayilacaktim ;ne buyuk saadetti yasadigim bir suru minik kuslarim vardi ,dag cicekleri gibi kokan ...Once iletisim sorunlari yasadim .onlar Turkce bilmiyor bense Kurtce.Zamanla astik bunlari ortak bir dil gelistirdik sevgi uzerine minik kuslarimla.Meslek adina en guzel duygulari orda yasadim ve iyi ki once Hakkaride basladim.Fiziksel olarak cok zor sartlar altinda calistim;metrelerce karlari yararak okula gidiyordum.Calistigim okulun tek bayan ogretmeni olarak uc yil inanilmaz guzellikler yasadim.Sevgi verince kat kat fazlasini aliyordum ;kucuk Nursenlerim cogalmisti.
Tayinimin Izmite cikmasiyla dag cicelklerimden ayrildim,Calikusu gercek dunyayla yuzlesti batidaki ogretmenligin dogudakilerden tadi farkliydi.Bocalama doneminden sonra oraya da alistik . modern minik kuslarim vardi.Onlar da sevgiyle yogrulunca sekillenmeye basladi.Dunyada hangi is insani bu kadar mutlu edebilir di ki...
Ben her derse girdigimde devlestigimi hissediyordum..Minik kuslarim ulkesine bagli sevgi dolu ,arastirmaci olarak yetisiyordu.
Gunu birinde, bir sinavla hayatimin yonu degisti,yurt disina ogretmen aliyorlardi.Bas vurdum ve bir kac ay sonra fransa Lyonda buldum kendimi.Ne olup bittigini anlayamiyordum .Resmi islamlerden dolayi 3 ay okula baslayamadim.Her gun kahroluyordum .Dogdum buyudum okuldaydim evde olmak beni uzuyordu.Oklua baslayacagim gun mutlu ve gururluydum dunyanin baska bir cografyasinda Turk ogretmendim.
Hayallerim gerceklerle karsilasinca alt ust oldum.Buradaki ogretmenlikler farkliydi,bizler duygusal baglarla bagliydik ogrencilerimize , burda farkliydi.Ogretmenlerle ogrenciler arasinda duygusal iletisim yoktu.En cok bunda zorlandim, cocuklar sevilmeye ; dokunulup oksanmamaya alismamisti.Oysa ben; bir bir renkte acan papatyalarima dokunmadan sevmeden nasil ogretmenlik yapacaktim , bu bana gore degildi.Once cocuklar sasiriyordu :ogretmenim neden bizi bu kadar seviyorsunuz diye.Turk cocuklari alistilar sevmeye ve sevilmeye.Zamanla fransiz cocukmlari da etrafima toplanmaya basladi,sevilmek her cocuk icin ayniydi.Ayni dili iyi derecede konusamasakta onlarla sevgi diliyle anlasiyorduk.
Ogretmenlik meslegi sevgi uzerine kurulmus,sevgi butun kapilarin anahtari.Yabanci ulkede ogretmen olmanin bir suru sorunlari var ,bunun yaninda da tarif edilemeyecek kadar da gurur duydurtacak yanlari var.Bugun cok hassasim ,ozel gunlerde hep hassaslasiyorum . Turkiyedeki papatyalarimi cok ozledim.
Dunyaya bir daha gelme sansim olsa dusunmeden yine yine ve yine ogretmen olurum.Dunyanin en harika meslegi benim meslegim ayni zamanda da en zor meslegi.Insan sekillendirmemin gunahi vebali cok fazla.Ogretmenlikte en guzel ve en zevli ulkemde yapiliyor.Ben Turkiyeye gelip kara tahta basinda ogretmenlik yapmayi cok ozledim ve gorev surem dolmadan sanirim sirf bu duygular icin ulkeme geri donecem.
Butun ogretmen arkadaslarimin OGRETMENLER GUNUNU KUTLUYORUM.Benden yasca buyuk olanlarin, o kiymetli tebesir kokan ellerinden opuyorum.Bana emekleri gecen butun ogretmenlerime de sonsuz tesekkur ediyorum.Allahima ve de aileme beni okuttuklari ve boyle guzel meslegi yapmama firsat verdikleri icin cok tesekkur ediyorum.
Sevgi ve saygilarimla
