Sene1995 yazı.Tepeköy’ün üstündeki yansıtıcının İmerheva bakan tarafında çayır biçiyoruz. Biz O’raya vardığımızda 5 ya da 6 kişi çayır biçmeye başlamıştı bile.

Bizde beni götüren amca ile başladık. Adamlar birkaç kol indiklerinden uzaktan selamla yetindik.

2 saat sonra adamların yanına indik. Adamlar benim tırpanıma ve tipime bakarak Gürcüce birşeyler konuşuyorlardı. Ben bu durumu hissediyor inadına şov yapıyordum. Kahvaltı yapalım dedik. Amcaları da davet ettik.

Yaz boyu güneşin altında yüzüm simsiyah, zeberlağa dönmüşüm. Adamların bana bakışlarından hoşlanmadıklarını ve tuhaf bakışlarını hissediyorum.

Bir şeyler atıştırdık.Kalktık. Yan yana biçiyoruz. Bir amca biçiyor ancak tırpanı kesmiyor ot koparacam diya cırmalaniyer. Durdum ve

-Amca o tırpani bena gatur dedım. Adam geldi tıppanı verdi. Bir baktım tıpan bir karış açık. Tırpanı kavurdum. Bu arada adam benim tırpanımı aldı poçugi boynuna ulaşınca çaktırmadan bıraktı.

Tırpanı dövdüm. İyice bir masatladım. Baktı jilet gibi kesiyor. Al biç dedim. Adam çayıra bir girdi ötekilere yetişti ve bir gicina çekti oralar seslendi. Ve bağırarak ‘Ola ola bed adam ama ey adam’ dedi. Amcalar Çakoltaliymiş. Bir iyilik yapabildiysek ne mutlu !...