Meşeli Köyü-Tavzet Mahallesinde ‘‘köyün pantası’’, ‘‘köyün cevizi’’ diye adlandırılan , mahallelinin ortak yararlandığı ağaçlar vardı.Bende devamlı köyün cevizinin dibine giderdim... Cevize taşı ulaştıramayacak kadar küçüktüm, taşı alırdım, atardım, yere düşerdi, taşı dallara ulaştıramazdım!.. Benden büyüklerden görmüştüm, odun parçalarıyla, uzun sırıklarla cevizleri döker, toplarlardı. Kimi de en yüksek tepelerine kadar tırmanırdı.

Sincap benden küçük ama daldan dala sıçrıyor, cevizleri yiyordu.Çoğu kez sincap olmak isterdim. Biz sincaba ğivi diyorduk. Ben de , sincabın yarı yediği, kargaların ve rüzgarın düşürdüğü cevizleri siyah gömleğimin eteğine toplardım.

Çocukluğumun vazgeçilmez arkadaşı oldu ceviz ağacı, oyunlar oynadım gölgesinde... Yaşamımdaki dünyamın temelini cevizin dibinde attım. Her gün ellerimi açar, dua ederdim:’’-Cevizlerin ölümleri kendi ellerinde olsun, insanlar katletmesin!..

HÜSEYİN GEZER