Sene 1963-64. Orta okula devam ediyordum. Her ögrenci gibi bende Savsat’ta bakicimiz bir nineyle birlikte bir oda icinde 3-5 cocuk kalma sansina sahiptim. Ninemiz bizim annemizin yerini almis birisi olurdu. Bazende sansimiz olmaz ninemiz olmazdi. Böyle zamanlar cok zor olurdu bizler icin. Cumartesi ders bitiminden sonra camasirlarimizi toparlar, ders kitaplarimizi alir. Köyün yolunu tutardik. Köye gitme anilarindan zamani geldiginde anlatirim..... Pazar günü ögleden sonra köyden herseyi tamtakir. Ekmegi, peyniri, yogurdu yani 1-2 haftalik yiyecekle birlikta yola koyulurduk. Analarimizin arkamizdan aglamalarini anlatmak istemiyorum.

Iste böyle bir pazar günü geri dönüs serüvenimi anlatmak istiyorum. Arkadaslarla birlikte icimiz buruk, gözümüz yasli tabana kuvvet Merye’yi gectik. Ellerimiz , sirtimiz dop dolu asker kumanyasi gibi. Mevsim Ilkbahar kar henüz gitmek istemiyor. Ciritdüzü’nün cocuklarinin futbol oynadiklari TILAP’in düzüne gelmistik ki arkadan bir araba sesi..... o zaman araba .... nerdeeeee.. birde bakarim orman dairesinin Dodge marka Pikabi. Icerisinde tek basina soför Osman amca. Belki acirda alir diye yanimizdan son sürat gecen arabanin arkasindan kosayim derken, anamin elime tutusturdugu Yogurt sitilini elimden düsürdüm. Gerisini okuyanlar düsünsün. Allah bir daha ögle günleri geri getirmesin. Simdiki cocuklarimiz o günleri yasamasin.