Verxunalda zamanın birinda Lütfi emiy varımiş. Mevsim yaz Lütfi emiy çayırdan

ot gaturiyer. Bu nasıl ediyersa arabaı devuriyer yanında da kimsa yoh. Bu

oğraşiyer. Bunu epey uzaktan mesela derenin öbür yanından iki adam göriyer. Biri

öbürüna diyerki: ola diyer Lütfi emiy dindan imandan çıxardemmi Öbüri diyerki

ula neyedacan.

Bak şimdi diyer.

Ve bizimki

"Lütfi emiiiii" diya bağıriyer.

Lütfi zanıyerki yardım edacaklar.

"Eyyy" diya ses veriyer. Bizimki diyerki

"yav san Züver emiydan itlari kaça almişdın?"

Lutfi emiy basliyer saymaya.

"Sizında ,itızında , züverizında" veriyer veruşturiyer...

Bu fıkra Özkemal Altun tarafından gönderilmiştir.