Şavşat ve Kültür-Sanat Öyküler

Son Sevgilim Kireçlim

Ayhan Dede

KİREÇLİ KÖYÜ SEVGİSİ
“Son Sevgilim Kireçli’m”


Ömür boyu birçok hatalarım, yanlışlarım oldu.bunları fark ettiğim anda pişmanlık duymuşumdur.Çoğu zaman telafisi zor,hatta imkânsız oluyor.Telafi edebildiklerim olduğu gibi edemediklerim de olmuştur.Hatalarımın birisi de galiba günlük tutmadığımdır.Keşke tutmuş olsaydım.Bir çok defalar düşündüm.belki bazı kimseler kırılır diye yazmaya cesaret edemedim.O günler gerilerde kaldı.Yazmadım yazamadım Yakın zamanlarda da aklımda kalan anılarımı yazmayı düşündüm.çoğu kere başlarken bıraktım.Yine aynı şeyleri düşündüm.Bazı kimseler kırılır düşüncesinden kurtulamadım.Şimdi yazmayı düşünüyorum.Yine korkuyorum.Elbette herkesten övgü ile söz edemeyeceğim.Bir diğer hoşuma gitmeyen yönü de Hatıralarımı kaleme alırken,ister istemez kendimden çok söz etmek zorunda kalacağımdır.Gerçeklerden ayrılmamaya çok özen göstermek koşuluyla,tarafsızlığa dikkat ederek yazmaya çalışacağım.Artık,hiç kimse okumasa da gerçekler yazılmalıdır fikri ağır basıyor.Bugün 4 Şubat 1989 .Köyden gelen Ahmet Tekin ve Şoför Ali İlhan( Muhammet) ile köyümüzün dünü bugünü üzerinde uzunca sohbet ettik.Şunu bir kez daha gördüm ki köyümüzde,bir çok olumlu ya da olumsuz olay ve davranışlar hakkında köylülerimiz gerçek bilgilere sahip değiller.Öyleyse bunlar anlatılmalı.Doğru bilinmelerinde fayda olduğunu sanmaktayım.Hizmet yapanların hizmetleri bilinmeli,hatırlanmalı.Belki bazı kimseleri hizmet yapmaya teşvik edebilir.Böyle düşündüğüm için HATIRALARIMI yazmaya karar verdim.Şunun bilinmesini bilhassa isterim ki:Hiçbir iddiam yok.Hiçbir kimseyi karalamayı kesinlikle düşünmüyorum.Kendi övgümü yapmayı ise asla.Ne var ki olayların akışında ister istemez bazı kimselerin olumsuz davranış,düşünce ve yaklaşımlarına yer verilecektir.Hepimizin insan olarak hatası olacağı varsayımından yola çıkılırsa bunlar da hoş görülebilir.Dün iyi düşünemeyen,davranışlarında çarpıklıklar olan bir çok kimse,bugün çok olumlu düşünebilir.Çok yararlı hizmetlerde bulunabilir.Belki o zaman öyle gerekiyordu.Belki yanlış saplantıları vardı.Ellerinde olmayan nedenlerle böyle düşünmüşlerdir.Bugün aramızda olmayanlar yaşamış olsalardı,belki dünkü gibi düşünmez ve de o şekilde davranmazlardı.Bu açıdan bakarak ve yorumlayarak,ben şahsen hepsini hoş görüyorum.Hiç bir kırgınlığım,dargınlığım yok.Hepsini sevgiyle,saygıyla,ölenleri rahmetle yadediyorum. HATIRALARIMI ya da HATIRLADIKLARIMI yazarken bir takvim sırası olmayacak.Aklıma hangi hatıram gelirse onu yazmaya çalışacağım.Belki kelimeler harfi harfine aynısı olmayabilir;fakat olay genel anlamıyla AYNISI olacaktır.Bu arada kişisel anılarımı yazmayacağım.Kim ne ile,nasıl suçlarsa suçlasın umurumda değil.Kendimi savunmayacağım.Zira vicdanen rahatım.Hiç kimseye bilerek fenalık yapmış değilim.Hatta düşünmüş bile değilim.Hatalarım ,kusurlarım olmuş olabilir.***
Merhaba hatıralar,merhaba DOSTLAR,merhaba sevenler-sevmeyenler.Merhaba benim köyüm,KİREÇLİ’M,merhaba Kireçli Köyü Halkı.Benim sevgili köylülerim.Merhaba son sevgilim Kireçlim.Sen son sevgilimsin.İlk sevgililerim olmuştu.Gençlik yıllarımda atı sevdim,çiçeği sevdim,silahı sevdim.Hayatımı,yuvamı paylaşacak birilerini sevdim.Dağı sevdim,taşı sevdim,uçan kuşu sevdim.Çaplayan suyu sevdim.Yaradan’dan dolayı her şeyi sevdim.İnsanları sevdim,hayvanları sevdim.Bitkileri sevdim.Doğayı sevdim tümüyle.Ve sonra tüm sevgileri karıştırdım,yoğurdum.Yepyeni bir şey çıktı ortaya.Bu da bir sevgi.Haşa Tanrı sevgisi başka,o daha yüce.O’na yakın bir sevgi.İşte bu sevginin adı KİREÇLİ KÖYÜ SEVGİSİ.Senin sevgin köyüm.Evet senin sevgin.Bütün sevgilerimin karışımı,özü.Senin sevginde bütün sevgiler var,sevgililer var.Her sevgiyi,bu köy sevgisinde bulmak mümkündür.Ana-baba sevgisi,Vatan-millet,bayrak sevgisi,daha nice ulu sevgiler,hep bu sevgiden kaynaklanır.Köyünü ve köylüsünü sevmeyen neyi,kimi sevebilir?
Sende hatıralarım,sende sırlarım,ideallerim,ümitlerim saklı.Sen benim hayatımın müzesisin.Sen her şeyimsin.Biliyor musun sevgili köyüm,biliyor musun seni hep karşılıksız sevdim.Seni sen olduğun için sevdim.Belki başkaları kadar sende maddiyatım yoktu.Olan maddiyatlarımı da çok uzun yıllar önce sattım.Yalnız senin sevgin baki kaldı.Ölene kadar değil,seni mahşere kadar seveceğim.Çok uzun süre maddeten uzak kaldım,inan ki bir gün bile unutmadım,unutamadım.Nasıl unutabilirdim ki?...Senin sefanı sürdüm.Gençlik yıllarımın hayalleri,ümitleri,aşkları,sevgileri hepsi ayrı bir destan…Sefanı sürdüğüm gibi,cefanı da çektim.Yüzüne demek gibi olmasın da çok cefana katlandım seni sevdiğim için.Her şeyinle benimsin,benim SON SEVDİĞİMSİN .Sen aziz ol,baki ol,mamur ol sevgili köyüm,KİREÇLİM…..
İstanbul: 4 Şubat 1989
Selim BİLİCİ

Bu İçerik 268 Kez Görüntülendi

Kültür Öyküler Üye Listesi