Yine hasret sardı,
Yine bana hüzün düştü,
Yine gözlerim nemli,
Ve yine ruhumda hafakan…

Kalabalıklar arasında
Nefessiz kalınca;
Yine aklıma düştü
Yine içim burkuldu…

Yeşilin beton, mavinin gri
Olduğu yer buralar;
Yine depreşti,
Yine hasret var…

Zihnim dağınık,
Fikrim de o var,
Unutamadığım, unutamayacağım
Sızım sızım sızlar sol yanım…

Gözümü açınca sevdim
Nefes alınca aşık oldum
Ayrıldığımda önce anlamadım
Şimdi ise sudan çıkmış balığım

Bülbül misaliyim
Sesim kısık feryadım sönük
Bağrımsa yanık,ah memleketim
Boğazdaki yalıyı neyleyeyim,
Onu görmemişlere verin…

Köyümdeki iki göz ahşep ev,
Kapımda akan pınar,
İçime doya doya çektiğim berrak nefes
Masmavi gökyüzü ve alabildiğine yeşil;
Hayalim,özlemim,düşüme denk
Sözün özü özeti benim herşeyim…

Selami Gümüş-Hazıran/2007 (sıcak bir İstanbul gününden)