Zamanı boyadım sarı buğday başağıyla
Sen yağmurla büyütmüştün gönlünde
Kırılgan sarıydı çiçek açtığında yüreğim
Sarıya boyamıştın zamanı ve
Kimse bilmez sevdamızı ve
Zamanı kırmızıya boyamıştın bedeninin içinde
Dağların kar beyazına boyamıştın zamanı
Soğuk rüzgarla beslenen
Şimdi toprağın alt serinliğinde
Sonsuzluğunla boyuyorsun teninin rengine.
Sevgiyle boyamıştın zamanı
Soğuk bir ocak ayında tiril tiril titreyen
Ellerinin rengine.
İnsan sıcaklığımla ısıttığım yüreğin üşümüyor değil mi?
Acıyan yüreğim üşüyor oysa…
Çok üşüyorum!...
En son göremediğim yüzünde
Seninle boyadım zamanı
Zaman boyadım Senin göremediğim yüzüne
Yaşadığın hüzünlere
Zamanı boyadım sessizliğe,
Sensizliğe
Özlemin rengi yok diye,
Ölmüş bedenin üşürken
Bende üşüyeyim diye…
Yağmur yemiş manolya çiçeği rengine…
29/04/2007