Ben böyle ihtiyar halimle
Oturuyorum ya koltuğumda
Sanmayın bir taş gibiyim
Ben oturduğum yerden dolaşıyorum çocukluğumu

Az önce sekiz yaşındaydım siyah önlüklü
Beş sınıflı köy okulunun bahçesinde
Çizgi oynuyorum arkadaşımla
Ayağım çizgiye bastı yandım
Şimdi sıra arkadaşımda
Ondandır söze karışmıyorum
Ama siz farkedemiyorsunuz
Beni sadece oturuyor sanıyorsunuz

Ben koltuğumda oturuyorum ya
Seviniyorum gururlanıyorum
Ne iyi etmişim
Donmakta olan o kediyi eve almışım
Meşe ağacının dibinden o karlı kış gününde
Bir de darı çuvalından yem atmışım
Çalıların üzerinde aç bekleşen serçeciklere
Ondandır sağ kolumu salladığım aniden
Ama siz bunu farkedemiyorsunuz
Siz beni sadece oturuyor sanıyorsunuz

Ben koltuğumda oturuyorum ya
Düşünüyorum
Ben üçüncü sınıftayken Alaattin Öğretmenim
Neden bana ikinci sınıf problemi sordu
Ne çabuk anlamıştı sevmediğimi matematiği
Ya ben ne cesaretle söyledim
İkinci sınıfa karışmam diye
Ben şimdi iki elimle yüzümü tutuyorum ya
Utandığımdandır öğretmenimden
Ama siz bunu farkedemiyorsunuz
Siz beni sadece oturuyor sanıyorsunuz

Ben koltuğumda oturuyorum ya
Hatırlıyorum
Yayla yolundayım kona göçe
Delikız ineğin kuyruğuna asılmışım
Irmak geçiyoruz ikimiz
Ama o ne
Ayakkabım fırlıyor ayağımdan
Ve ben tek lastikle yola revan
Daha önümüzde kilometrelerce patika var
Ayağıma kara dikenler batıyor
Ondandır ikide bir ayağımı kaldırdığım
Ama siz bunu farkedemiyorsunuz
Siz beni sadece oturuyor sanıyorsunuz
Halbuki ben ÇOCUKLUĞUMU YAŞIYORUM

Artvin - 2000