Karanlığa küstü Ay, tüle sarıldı akşam
Yağmur vurdu bacaya, gizler sensiz ağladı.
Hayalin düştü cama, cam kırıldı bu akşam
-- Uzanan kollarımda nazlar sensiz ağladı
-- Ben bahara doymadan, güzler sessiz ağladı.

Bir zaman sahnesidir kapanırken bu perde
Hep geçmişi yaşadım aynalardaki sırda
Eridi bu bedenim yüreğe düşen harda
-- İçimde söndü ateş, közler sensiz ağladı
-- Sustu tellerde ahenk sazlar sessiz ağladı.

Yalnızlığın feryadı yırtarmış geceleri
Düşlerimden çıkardım devleri cüceleri
Hece hece doldurdum senli bilmeceleri
-- Dokundukça yanardı, yüzler sensiz ağladı
-- Yare varmayan beden, dizler sessiz ağladı

Uzaktan kalkan gemi seni getirsin bana
Sana kursam saati, koşuversem limana
Ben göllerde bir suyum, sense susamış suna
-- Mecnun’u saldım çöle, düzler sensiz ağladı
-- Bana aşkı anlatan gözler sessiz ağladı.

RABATLI düş mü gördün, uyudun düş mü gördün,
Yaşarken seni sensiz gözlerde yaş mı gördün,
Kirpikleri ok gibi sürmeli kaş mı gördün ?
-- Sana doğru yol alan izler sensiz ağladı
-- Kelimeler tükendi, sözler sessiz ağladı

Ertürk DEMİRCİ