Durmadan yağmur yağdı.
Evimizi sel aldı.
Kaldık sefil,perişan,
Yoktu yardıma koşan.

Gece açıkta kaldık.
Halimize ağladık.
Ne su vardı ne ekmek,
Ne de bir kaşık yemek.

Kızılay duydu geldi.
Sıcak bir yemek verdi.
Kurdu hemen bir çadır.
Evimiz oldu hazır.

Sel,deprem bir felaket.
Başına gelir elbet.
Kızılaya yardım et,
Dar gününde davet et.

Müfit AKSAKAL
(Öğretmenim,Başarı Yay.İstanbul 1998)