Mutluluk hayali sarmışken bizi,
Dediler savulun geliyor kriz.
Yeni doğrultmuşken biz belimizi,
Çelmeler takarak çeliyor kriz.

Teğet geçecekti ibresi şaştı.
İşçinin memurun bağrına düştü.
Çalışanla patron dosttu kardeşti.
Artık kardeşleri bölüyor kriz.

Çek senet güveni kalmadı bizde.
Bozuldu karekter yalanlar dizde.
Erdem ve kişilik kaldılar sözde.
Bütün hasletleri çalıyor kriz.

Kuma sok başını kriz görmesin.
Hiç kimse eline elin vermesin.
Sakındır yüzünü dilin sürmesin.
Tıraşlı tıraşsız yalıyor kriz.

Maddi sıkıntılar yuva yıkıyor.
Kapandı fabrika işçi çıkıyor.
Yoksul ve işsizler candan bıkıyor.
Kardeşi kardeşe salıyor kriz.

Babayla evladın arasın açtı.
Toplumsal barışa nifaklar saçtı.
Cepleri canları yaktıda kaçtı.
Nöron gibi bakıp gülüyor kriz.

İlhanım umutlar düşüyor suya.
Oysa gitmek vardı yıldıza aya.
Döiviz uçtu gitti,borsalar yaya,
Millete elense dalıyor kriz.