Sevda deryasına düşmüşse gönül
Çırpınıp durmanın, ne gereği var.
Aşkın ateşine yanmışsa gönül
Azap eylemenin, ne gereği var.

Neler vermezdim ki sendeki aşka
Yürüyüşün başka, duruşun başka
Seninle uyansam sabaha keşke
Rüyaya yatmanın, ne gereği var.

Kapıyı yüzüme çekip de gittin
Sel olmuş yaş gibi içime aktın
Çok severim dedin, erken bıraktın
Kahır okumanın, ne gereği var.

Ben neylerim sensiz geçen baharı
Kimse söndüremez bendeki harı
Sevmenin olur mu zamanı, yeri ?
Arayıp durmanın, ne gereği var.

Ertürk DEMİRCİ