I

Hep sen dedin “Günaydın!”bize 
Köylerde, uzak uzak köylerde
Dağ eteklerinde, mezralarda
Kentlerde, gecekondularda
Hep sen dedin ”Günaydın!” bize
Şimdi biz sesleniyoruz size
İlkokuldan üniversiteye
Elif, Umut, Özge, Yeşim, Yunus...
Tüm  Türkiye’den öğrencileriniz
Günaydın öğretmenim!

II

Okumayı söktüren sen
Akla ışık ektiren sen
Sözü öze döktüren sen
Gönlümdesin öğretmenim

Yeri doğru döndürürsün
Karanlığı yandırırsın
Atatürk’ü andırırsın
Gönlümdesin öğretmenim

İnsanları ayırmazsın
Uzak yakın kayırmazsın
İşten güçten sıyırmazsın
Gönlümdesin öğretmenim

Okul okul ocaksın sen
Güven dolu saçaksın sen
Ana gibi kucaksın sen
Gönlümdesin öğretmenim

III

Ben Artvin’in kışlasından Özgür
Ben Anadolu’nun dağlarından Pınar
Dün okul dönüşü                                                           
Fırtınaya çevirdi kar
Boydan boya uğulduyor bozkır
Tut ellerimden öğretmenim

Ben Ege’nin köylerinden Deniz
Ben Doğu, Batı, Kuzey, Güney  
Ben Akdeniz, Karadeniz
Ben Hakkari’den Kardelen
Ellerimizi uzattık size
Avrupa’dan, Asya’dan, Afrika’dan
Tut ellerimizden öğretmenim

Siz tutarsanız ellerimizden
Tutarsanız siz ellerimizden                             
Savaş durur, barış olur
İnsanlar hep kardeş olur
Tut ellerimizden, tut öğretmenim.

*Bu şiir,1971’den sonra özellikle TÖB-DER etkinliklerinde sunulmuş, 3Aralık2004’te Artvin Kültür Derneğinin Ankara Vedat Dalokay Salonunda düzenlediği ”ÖĞRETMENLER GÜNÜ”nde yazarınca sunumda kullanılmış, son düzenlenmiş biçimiyle ise Öğretmen Necla Kızılbağ Lisesinin düzenlediği söz konusu günde tarafımdan  okunmuştur.