Şavşat ve Kültür-Sanat Şiirler

Öğretmenim

Seyfettin Temur

Susuzluktan morardı dudaklarım,
İçirsen sıcak bir çay öğretmenim.
Soğuk ayazdan karardı yanaklarım,
Sırtıma bir hırka koy Öğretmenim.

Gözlerime indi karanlık perde,
Kaybolan insanlar acaba nerde?,
Belki sonu meçhul olan o yerde,
Çığlık sesimi sen duy öğretmenim.

Depremzede oldu burda kalanlar,
Halka hizmet diyor bize gelenler,
Sahtekarmış acımıza gülenler,
Elinle betonu oy öğretmenim.

Kar altında bizim çadır kentimiz,
Ne sokak var nede belli semtimiz,
Göçtü gitti kitap, defter , çantamız,
Gecemin ışığı ay öğretmenim.

Hasarlı evler yan yatmış duruyor,
Yer altında kalan canlar çürüyor,
Artçı depremler art arda sürüyor,
Tayın istemekten cay öğretmenim.

Kime geldi belli değil torbalar,
Parasızlıktan yağsız kaldı çorbalar,
Aş, ekmeğimizi çaldı zorbalar,
Gelen yardımları yay öğretmenim.

Sıcak bir soba yok herkes üşüyor,
Her taraf karlı yürürken düşüyor,
Çoraplar ıslak ayaklar şişiyor,
Şişen yaraları soy öğretmenim.

Depremde ağlarız eş dost yan yana,
Yürek bu acıya nasıl dayana,
Sabır gerek her gün ölü sayana,
Şehit öğretmeni say öğretmenim.

Olan yardımları yabana koymam,
Hizmete gelenin gözünü oymam,
El uzatanın dostluğundan doymam,
İnsan zalimine kıy Öğretmenim.

Direnmekten bıktım inan bitabım,
Evim yıkılınca kalmadı kitabım,
Anam gibi sevdiğim size hitabım,
Beni toprağa sen koy Öğretmenim.
01.01.2012

Bu İçerik 253 Kez Görüntülendi

Kültür Şiirler Üye Listesi