Yaşlı adam ;
Gövdesinin ağırlığı altında yılan gibi kıvrılan bacaklarına aldırmadan,
Kılacağı Cumanın, son namazı olduğunu bilmeden,
Abdestini aldı, tespihini aldı, yaşlı yüreğini aldı yanına,
Sevdiği ak saçlı kadının hayalini de aldı yanına,
Bir de yaşamı gibi kırk yerinden yamalı gocuğunu,
En sonunda yaşamdan arta kalan anılarını aldı yanına.

Üzerinde yürüdüğü kaldırım taşları, kumlu çakıllı patika yollar,
Ömrü gibi kayıyordu ayaklarının altından,
Geçen bunca senenin hatırına hiç hem de hiç aldırmadan,
Başı, gövdesine, gövdesi titreyen bacaklarına artık ağır geliyordu,
Bükülüyordu bacakları seksen iki yıllık çileli ömrün altında,
Bükülen, titreyen bacaklarına,feri kaçan gözlerine inat,
Varacaktı kendini bekleyen hayat arkadaşına,
Bir ömrü paylaştığı gibi ölümü de paylaşacaktı
Onun dizinde, ak göğsünün üstünde son nefesini verecekti.

Seksen iki yıldır haykıramadığı, içine çöken tüm acıları ,
bir nefeste haykıracaktı semaya, dolduracaktı boşluğu,
Haykıracaktı beynini kemiren, içine yuva yapan tüm kirli düşünceleri,
Haykıracaktı tüm içindekileri, semanın bağrına yazacaktı söylediklerini son nefeste,
Yaşamında eleştiremediği, darbeleri, isyanları, arsızları, hırsızları,
Haykıracaktı, hem de çığlık çığlığa son nefesi kesilene kadar.

Son kez toplayacaktı, dünyada bin bir güçlükle yetiştirdiği,
Yeşerttiği hayatının en güzel meyvelerini, çiçeklerini başucuna,
Son nasihatlerini verecekti, helal, haram, iyi, kötü üstüne,
Ömür defterine son günah, sevabını yazdıracaktı belki de,
Son alış verişini yapacaktı fani dünya ile,
Bir daha açmamacasına son kez örtecekti üstünü,
Hiç kimsenin bilmediği anılarını kaydettiği defteri ile,
Girecekti ebedi istiratgâhına hiç ayrılmamacasına.

Tohum gitti, çiçek gitti,yaprak gitti, dal gitti, damarından su gitti,
Gitti de koca çınar ayakta öldü.
Ömer ERDEM