ÖLÜM VAR

Kim demiş ki kolay diye,
Elbette ki zordur ölüm.
Bu iştah ne, bu hırs niye,
Mademki hep vardır ölüm.

Ne canlar geldi, geçti dünyadan,
İnsanoğlu artık uyan rüyadan,
Sana bir fayda yok sahte hülyadan,
Nice sevenleri hep ayırdın ölüm.

Hayat bizi türlü yerlere saçtı,
Yol bilenler yüce dağlardan aştı,
Danışmayan düz yollarda şaştı,
Elbet her canlıyı yoklar bir gün ölüm.

Bize soğuk gelir hep onun yüzü,
Her nefis tadacak bu Hakkın sözü,
Topraktan geldik budur insanın özü,
Meşakkatlerden kurtuluştur ölüm.

Hiç olmasaydın ölür müydü Peygamber,
Ölüme de, hayata da vardır en sadık haber,
Her an, her gün tattırsan da canlara biber,
Yaratılışta hayatla birlikte doğarsın ölüm.

Bilenler derki dünya hayatı deryadan damla,
Meyletme dünyaya ümidini ahrete sakla,
Hiç bir canlı senle pazarlık etmez, ne hakla,
Bu duraktan ebedi dünyaya hicrettir ölüm.

İkibinsekizde annemi alıp götürdün benden,
Bu beş haziranda aldın Mahpup’u elimizden,
İnandık, böyle yazmış elbet hazreti Yezdan,
Hayatın kardeşisin korkulmaz senden ölüm.

Bizler aciz kullarız, unutmadık, unutmayacağız,
Ya hemen, ya da hiç ölmeyecek gibi davranacağız,
Fani dünya mı, yoksa ölüm mü iyi, nasıl anlayacağız,
Ne zaman sıra gelecek bize onu hiç bilmeyeceğiz,
Muhtaç etme muhannete, güzel karşıla bizi ölüm.


Kibar Altunal, Ankara
6 Temmuz 2010