Özledim Anne

Yıl ikibin sekiz idi aylardan şubat
Yirmisiydi ayın tam geceye ramak
Acı acı çaldı telefon hayırdır, heyhat
Duydum anneciğim hastalanmışsın.

Başladı bir heyecan endişe bende
Olmak isterdim hemen yanı başında
Gurbet bu çöreklenmiş hayatımıza
O gece çıktın anneciğim yolculuğuna.

Elbette bilir, inanırım hep sayılıdır nefesimiz
Ölümün bu dünyadan göç olduğunu bilir nefsimiz
Her zaman dilemez miyiz hayır olsun sonumuz
Senin duan kabul oldu anneciğim göçtün tertemiz.

Sana ulaşabilmek için telaşla düştük yollara
Sevgine erişelim umuduyla baktık zamana
Mutlaka her şeyin vakti var, yolculuğunda
Bir müddet sonra vasıl olduk son durağına.

Anladım, oluşmuş bir hüzün sevenlerin yüzünde
Seni nerede bulacaktım anne, ecel döşeğin nerde
Gözler hemen söyledi bana bu dünyadan göçtüğünü
Bir yıl geçti bin yıl gibi, ruhun şad olsun özledim anne.

Kibar Altunal
13.2.2009