Şavşat ve Kültür-Sanat Şiirler

Rüzgârın Sesi

Ertuğrul Törün

RÜZGÂRIN SESİ

Sisle, rüzgârın sesi
Bu öfkenin belirtisi
Uğulduyor orman
Ağlıyor derinden
Yıllardır yok ediliyor
Toprağından yerinden
Şehir yaşamından umutsuz
Ben yalnız ve mutsuz.
Geldim uzun yoldan
Ruhumun ilacı ondan
Bakındım etrafıma
Bir dost bulamadım
Ne olmuş insanlara?
Anlayamadım.
Hatırla rabbini
Yaratan O dur.
Kıymetini bilelim
Her şey O nundur
Çöl ettin Asya’yı
Sıra Anadolu’da.
Ortada kalacaksın
Bu gidişin sonunda.
Şehidime ihanet
Yaktın Gelibolu’yu
Akdeniz, ege bitti
Mutluysan rahat uyu.
Ülkem çölleşiyor
Kaçıyorsun nereye?
Bir yudum su yerine
Zehir akar dereye
Sıcak, ne sıcak
Kavururken her yanı
Sahip çıkmazsan eğer
Ararsın bu vatanı
Hava, su bu orman
Yaratandan armağan
Şükretmezsen bu nimete
Hesap vermek olağan.
Gaflete düşmüş insan
Koru ki bu cevheri
Kurtul gazabından
Çileli, zor mahşeri.
Cani olsan da ona
Hala cömert bu orman
Anla gafil yaratık
O dertlere derman
Sisle, rüzgârın sesi
Bu öfkenin belirtisi
Dokunma ormanıma
Bu feryadımın sesi
Geldim ki gölgesinde
Alayım son nefesi.

Ertuğrul TORUN
19.07.2008

Bu İçerik 128 Kez Görüntülendi

Kültür Şiirler Üye Listesi