Çıksam şu dağlara baksam engine,
Sevdiğim yari görür müyüm bilmem ki
Çöksem bir kuytuya dalsam düşüme
İstediğim huzuru bulur muyum bilmem ki

Günlük telâşe de, çaba, uğraşta
Geçim derdi eksik olmaz hep başta
Acı, keder, elem dolu, göz yaşta
Bir gün mutluluğa dalar mıyım ki

İki keçi, üç koyunluk değil artık derdimiz
Gönlümüzle, gözümüz doymaz oldu, bezginiz
Mutluluğu, sevgiyi de tüketendir kendimiz
Aklımızı başımıza alır mıyız bilmem ki

Birkaç sığır, üç beş tavuk besler idi hep bizi
Az çok demez eker idik hem bayırı hem düzü
Tamaz eder, furuç yapar, kaynatırdık pekmezi
Mütevazi o günleri görür müyüz bilmem ki

İçer olduk türlüsünden şişe şişe meşrubat,
Ayaküstü yenir oldu yemeklerimiz heyhat
Korkarım ki bir tas çorba göremez artık evlat
Bu gidişin dönüşünü görür müyüm bilmem ki

10 Haziran 2009, Ankara
Kibar Altunal