Gizlenmiş,karışmış çeşm-i giryeme,
Gözümden gönlüme akar yalnızlık.
Endülüs’e vurgun Tarık misali,
Bütün gemileri yakar yalnızlık.

Ferhat’ım, saçımda sevdanın tozu,
Külüngümde gizli vuslatın yazı,
Elimde Kerem’in o dertli sazı,
Dilimden sazıma akar yalnızlık.

Yalnızlık;sevdanın sancağı surda,
Yalnızlık;kuzunun selamı kurda,
Öfkesi kurşundan şaki olur da,
Her yerde yoluma çıkar yalnızlık.

Âdem’im,girmişim haram bağına,
Yalnızım,hasretim dost kucağına.
Bir bilinmez güçle takmış ağına,
Her gece ruhumu çeker yalnızlık.


Yalnızlık,gecenin yanan gözleri,
Ruhuma dikilen ateşten deri,
Zamanın sırtında gezer her yeri,
Postunu gönlüme serer yalnızlık.

Hayalim buz tutar,gerçeğim narda,
Gülümü kaybettim,umudum harda.
Zümrüdüanka’dan feyiz alır da,
Sonunda kendini yakar yalnızlık.


Yunus KARA