Ağaçlarda dal olaydım
Kovanlarda bal olaydım
Zalım anaya evlat olaydım
Doğurduğuna kardeş olaydım.

Düşümde ana diye ağlarım
Anamı görünce yüreğimi dağlarım
Şefkatini görmedim karalar bağlarım
Gözlerim pınar oldu durmadan çağlarım.

Cennet anaların ayağının altında derler
Evladına yemez yedirirler
Yavrusuna ömürlerini heba ederler
Kundakda evladını terk edenlere ne derler.

İnsanın canı yanınca anam diye sızlanır
Evlat olanın yolları hasretle gözlenir
Yaşana güzel günler birgün özlenir
Yüreğimdeki kanayan yara gizlenir.

Garibim görmedim ana kucağı
Küçük yaşda söndü baba ocağı
Kaderim böyle imiş ısıtmadı kucağı
Derdime derman oldu dede ocağı.

23.04.2004