Aba: Anne/ Kiz Zernisan, aban nerede?

Abla: Yenge/ Abla, taday ise getti mi?

Ahor: Ahir/ Ahorun kapisini açuh unutmisin.

Ana: Anne/ Anay geldi mi?

Aprak: Ters (Mecazi olarak huysuz)/ Eydür ama birez aprakluhi var.

Ayhuriya: Bosu bosuna/ Hep ayhuriya konusiyersin!

Baci: Kiz kardes, abla/ Baci sogandan aci veya basimin taci.

Bayah: Demin, az önce/ Bayah seni gördüm, nerden geliyerdin?

Bed: Çirkin/ Karisi bed olanin gövli disarda olur..

Buclanmah: Karincalanmak/ Ayaklarm buclaniyer.

Cucul: Civciv/ Cucullara yem ver!

Çoç etmah: Emeklemek/ Bizim çocuh çoç ediyer, birezden gezer.

Deh düsmah: Farkina varmak/ Oradan kaç kere geçtim dehdüsemedim baci!

Deremet: Mahsul/ Bu seneki deremet çoh eydür.

Dirgen: Üç veya dört disli harman aleti/ Samani dirgeninen yay, kurusun!

Elefese/telefese: Telâsa kapilmak/ Suçuni biliyer da elesefeye kaldi!

Emi: Amca/ Bu benim emimin oglidür.

Eski Hamur: Hamur mayasi / Eski hamuri böyüttünmi gelinim?

Goroh: Kesek/ Gorogi atar gözün çihardurum.

Gorglamah: Köpek bogusmasi/ Ne yerde gorglaniyersin, gahsana!

Hab: Komsularin birbirine ödünç süt vermesi/ Südüm az idi hab ettim.

Hecet: Alet/ Ise gedende hecetin yanan al.

Hedik: Haslanmis misir veya bugday/ Hedik çoh yemah ey degül.

Hiraklanmah: Yemegin yanmasi/ Geldim ki pilav hiraklanmis!

Juryal etmah: Titremek/ Sürgün ahlima gelende etlerim juryal ediyer.

Küntlemah: Hamuru yuvarlayarak yufka açmaya hazirlamak / Hamuri küntledim sen de açmaga basla.

Koyermah: Sali vermek, birakmak / Hayvanlarin ipini aç koyer getsin.

Keklanmah: Tavuklarin toprakta eselenmesi/ Ne keklaniyersin, bir sey mi yitürdün?

Kevlemah: Topragi kazmak/ Topragi kevle de bu çigidi ek!

Kinilamah/kinnamah: Nisan almak/ Adamin gözüni kiniladim.

Kiryal: Tertemiz/ Havliden içeri girduh ki evleri kiryal ediyer.

Kotos: Misirin meyvesi/ Tallada kotoslari gördün mi?

Kudre: Korunakli/ Burada oturah, biraz kudredür.

Kibal: Öylece, o sekilde/ Yohardan o kibal düsdi ki belini kirdi.

Kuntlamak: Ziplamak/ Keyfinden kuntliyer!

Kurdalama: Kurcalama, karistirma/ O isleri kurdalama!

Kuyulmah: Kaynaktan yüzükoyun su içmek/ Nesil da kuyulmis su içiyer!

Lelevün etmah: Karmakarisik etmek/ Çocuhlar evi lelevün etmisler!

Leçek: Basörtüsü / Bilor nene, leçegin geline ver yahasin.

Makval: Bögürtlen/ Makval toplamaya gediyerim.

Maslatmah: Sagimdan önce buzaginin inegin memesini bir miktar emmesi/ Kiz Narhanim, sen inegi maslat, ben de geliyerim.

Menç: Kalçanin üst kismi/ Bögün mençlerim agiriyer.

Mires: Meret (Beddua) / Vay mirese kalsin.

Motot: Sümük/ Ola mototun silsene!

Mur: Is, kurum/ Kazani kucahlamis, üstün mur etmissin.

Nekaten: Ne kadar/ Nekaten dediysem de beni dinlemedi.

Nikart: Civcivin yumurtadan çikma isareti/ Bah ki kurugun altindaki yumurtalar nikartlamis mi?

Nugda: Nokta/ Nugdasini görememissin!

Ohçur: Uçkur / Ohçuruna sahap ol.

Pati: Patlamis misir/ Biraz pati patlad da yiyah.

Pipin etma: Kaynama, cosma/ Pinde cucullar pipin ediyer.

Pileki: Ekmek pisirilen toprak kap/ Teze pilekilerde çadi bisürdüm.

Pin: Kümes/ Tavuhlari pine kapattin mi?

Pitik: Enik/ Komsunun dört tene pitigi var.

Poç: Koçan/ Lazudun poçuni tanalara verin.

Ponçah: Saçak/ Gelinin ponçahli bir tavsali var.

Pagaça: Pilekide pisen büyük ekmek/ Teze pagaça yoh mi?

Puti sönmis: Enerjisi kalmamis/ Eski Orhan’dan bir sey kalmamis, ela puti sönmis ki...

Puvar: Pinar/ Puvara su içmeye getti.

Sebi: Körpe çocuk/ O sebiye nesil da kiydin?

Siçremah: Ziplamah/ Sevincinden siçriyer.

Sirat: Peynir suyu / Siratsiz peynir kuru olur.

Toyhana: Düügün mekani (Açik havada) / Toyhanada kiz saraflanmaz.

Tesennüs: Vesveseli / Tesennüsli islere karisma.

Tada: Agabey, baba/ O, senin tadandur, ne dese yapacan!

Talda: Agaç, kaya veya damin alti/ Yagmurda islanma, taldaya gel!

Tavli: Semiz/ Kuziler tavlandi mi?

Tebehet: Tabiat, huy/ Seyfo’nun tebeheti çoh kötidür.

Tebelles olmak: Musallat olmak/ Nereden tebelles oldu basima!

Yaba: Agaçtan yapilmis harman aleti/ Yabay al da bu samani merege doldur.

Zafli konusmah: Yüksek sesle konusmak/ Ne zafli konusiyersin, sagir mi var?

Zati: Zaten/ Adamin camusi ölmis, ogli demis ki, ‘Baba zati satacahduh!”

Zuhum: Zikkim/ Bene ne zuhum degdi ki hastalandim!

Zuhumlanmah: Yemek(öfke sözü)/ Terekde kete var, al da zuhumlan!

Zuk: Kambur/ Çoh agir kaldurma zuklanursun!