Bahar geldi, havalar ısınmaya, çiçekler açmaya doğanın rengi değişmeye başladı. Sadece tabiat değişmiyor bu mevsizmle beraber bizlerde değişmeye başlıyoruz. Heleki Karadenizli ve de Artvinli iseniz bu değişimden etkilenmemek mümkün değildir.

Özlemlerimiz, hasretlerimiz depreşmeye başladı hepimizin. Hele doğadan yeşilliklerden bahsedildimi nasıl değişmeyelim. İçimizde yıllardır memleket hasreti çekenlerimiz mi dersiniz, her yıl gidipte doyamayanlarımız mı dersiniz.

Bu aralar Kazım Koyuncu Didoyu daha bir içli söylüyor sanki, tulumun ve akordiyonun sesi daha bir başka saplanıyor içimize. Geçen yıl memlekette çektiğimiz fotoğraflar daha bir manidar. Hepsi bizi çağırıyor sanki. Yaşadığımız yerlerde dünyalar bizim olsa ne yazar, yaz mevsimi gelmeyegörsün hepimizin içini bir hasret kaplıyor. Yüreğimizin kuzey kapısı sızlıyor...

Hiç düşündünüz mü internete girdiğimiz zaman neden mutlaka memleketle ilgili bir siteye bir videoya yada bir resme gideriz. Herhangi bir yerde Artvin yazısını gördükmü neden farkı bir gözle okuruz. İşte elimizde değil. Yüreğimizin kuzey kapısı sızlıyor....