Çocukluğumuz, ilk gençliğimiz birlikte geçmişti.
Geçmişi yadettiğim her an onun gülen yüzü ve tatlı diliyle karşılaşırdım.
Ve sanıyordum ki beraber yaşlanacaktık.
Olmadı, olamadı.
Yüce Allah’tan rahmet diliyorum sana sevgili Ali ağabeyim.

Gürnatelli öğretmenler adına bu güzel yazı ve temennilerin için teşekkür ediyorum...

Sevgili Yavuz farkında olmayarak irtibatımızı kimlerle kesmedik ki, yine de hatırlayıp sorman beni sevindirdi. İletişim kurmak için emir.demir@hotmail.com adresini verebilirim sana ve diğer köylülerime, dostlara... Selam ve muhabbetle

Baba halal olsun na diyem daha. Ben inadettım yazmadım, siz da beninan igaştıza. Fotraf ekliyan da yok ki azbişem hesret gedarah. Nayisa yavaş yavaş gena bir tepranma var ya buna da şükur co. Ey şindiluh gecaz-günuz heyira kalsın. Allah amanat, ben gediyerim irğat evlalük bekliyer..

Mesaj ve iyi dilekleri için Ali Ağabiye, fotoğraflar için Haluk Kardeşime teşekkür ediyorum. Belçika’dan Gürnatel’e selam ve sevgiler...

Bahadır dörtlüklerin çok güzel lakin aşağılarda bir yerlerde Ardahanlı muhtarla yaşadığım bir anıyı anlatmıştım. Aklıma yine birşey gelmiyor. Geldiği zaman yazacağım. Site sakinleri göç eylemişler. Yaz sıcaklarından mıdır nedir. Sağlık ve huzur diliyorum herkese.

Selam ile...
Ali Ağabi’nin ısrarlı davetine icabet etmekten başka çaremiz kalmadı. Kendisi sanırım daha önce verdiği ayağı unutmuş olacak ki benden yeni bir ayak istiyor. Arzu edenler o ayaktan da devam edebilir ama ben yine de pelut degeneginden nasiplenmemek için bir ayak açayım her ihtimale karşı. Ahan da budur:

GURBET AKŞAMLARI
Güneşin battığı yerde
Solar gurbet akşamları
Beni türlü türlü derde
Salar gurbet akşamları

Gönlümü hep hüzün sarar
Gözlerim bir dostu arar
Dostu bulsan neye yarar
Çalar gurbet akşamları

İplik iplik çözülürsün
Yâd gözlerle süzülürsün
Sen ağlayıp, üzülürsün
Güler gurbet akşamları

Duymaz kimseler çağrını
Kimse dindirmez ağrını
Üstelik yanık bağrını
Deler gurbet akşamları

Ardahan’da bir okulun açılış programında sunuculuk yapmaktayım. Köy Muhtarını açış konuşmasını yapmak için kürsüye davet ettim. Muhtar konuşmaya başladı. Konuşma devam ederken ben elimdeki kağıtlara bakıyordum ki, bir anda konuşmanın kesildiğini farkettim.Kafamı kaldırıp baktığımda, muhtarın sağa sola şatafladığını gördüm. Ne oldu? der gibi kaş göz işareti ile sordum. Aramızdaki mesafe bir metre ya var ya yok. Elindeki kablolu mikrofunla birlikte bana doğru uzandı ve açık mikrofona-tıpkı Vizontele’deki belediye başkanı gibi-eğilerek: "Hoca, aklıma bişe gelmir, şindi ne diyecem ha?" Diye sordu. Protokol gülmekten kırılıyor. Ahali keyiften dört köşe.

Şimdi de benim aklıma birşey gelmiyor. Biliyorum ki pelut degenegi da fena sızladur. Güven, Turgay, Haluk ve Bayburt’lu Zihni üstadımızdan el almış, yeşil pasaportlu emmim oğluna ve de bütün Gürnatel’e uzaklığım ölçüsünce selamlar, sevgiler...

İki aydan sonra Gürnatel sayfamıza yazıyorum, ama görüyorum ki katılımcılarımızda bir değişiklik olmamış. Neyse Allah herkese sağlık ve huzur nasip etsin diyorum. Bu arada Bahadır’ın önerisini destekliyorum. Uygun bir zaman tespit edilirse güzel bir hasbihal ortamı oluşur kanaatindeyim.. Selam ederim...

Sitenin üç beş kişinin özel alanı gibi kullanılması artık hoş olmamaya başlamıştır. Yeni isimler aramıza katılıncaya kadar Turgay kardeşimin yaptığı gibi ben de yazılı mesajlara ara verip, sessiz kalmayı seçiyorum. Yaklaşan mübarek ramazan ayının hayırlara vesile olmasını Cenabı Allah’tan niyaz ediyor, herkese sağlık ve mutluluk diliyorum.