Ben Tuncay ilhan, köyümüzün fotograflarina bugulu gözleerle baktikca, yüregimin bir kösesindeki boslugun ne oldugunu farkettim, o da memleket hasretiydi. Öylece derinden düsüncelere daldim ki anlatmak mümkün degil, cocuklugumun yaz tatillerinin gectigi yerler film seridi gibi geldi gecti. Köy, cayirlar, yaylalar; ne ben doyabildim ne gözlerim. Sabahin ilk saatlerine kadar sürdü bu, gözlerim kan canagi olana dek baktim baktim bir daha baktim. O kadar özlem dolmuski icime, o dakika itibari ile orada olabilmek icin neler feda ederdim anlatamam. Hayat sartlarinin insani nerelere sürükleyip, nasil bir ortam hazirlayacagi kimsenin aklina gelmiyor. Bu özlemle, nasil nereye kadar daha sabredebilirim bilmiyorum. Saygi ve sevgilerimi sunarim.

Saygideger amcamiz Ziyafettin Ilhan´in oglu Akin´in beklenmedik bir kaza sonucu vefati sevenlerini fevkalade üzmüstür. Mekani Cennet olsun, Allah rahmetini esirgemesin insallah. Kederli ailesine ve sevenlerine Allah´tan sabirlar diliyoruz.