Köyümüzün sevilen şahsiyetlerinden ve babamın dayısının oğlu rahmetli Esvettin Demiray (Eso emi) anlatırdı; Göle’ye biçime gittiklerinde ağanın birisine ırgat olmuşlar 15-20 kişi. O zamanın şartları malum zor. Patronları işi ucuza getirmek için dönümlerce çayırın yanına getirip kazanı kurduruyor ve yemek yaptırıyormuş ırgatına. Bir gün yine ağanın hanımı kazanda yemek yaparken köpekleri kokuya gelip kazana sumsuklanmiş. Bunu gören kadın kazandaki kepçeyi çıkarıp köpeğe vurarak uzaklaştırmış. Uzaklaştırmasına uzaklaştırmışta rahmetli Eso Emi bu durumu görünce hiç affetmemiş ve hemen kadının yanına gelerek,

-Bacı uzaktan hem çalışyer hamda sana bağıyerdim. İta kazandaki kepçeyi çıkarıp vurdun ve ondan sonra o kara etega silip bir daha kazana koydunya dedimki bu na kadar temiz insan, bizim karilar olsa ita vurdukları kepçeyi heç silmadan elaca kazana soğarlardi ?!!!, demiş. Bunun üzerine kadın Eso eminın mukallitliğini na bilsın kadın hama havalara girmiş ve;

-He kardaş haklisın, zati bir temuzluğumuz var daha nayimiz varki, demiş.

Kibar ALTUNAL 16.11.2009