Yıl, 1963 köyümüz, aharşen mahallesinde, ismini rahmetle anıyorum, usta emimiz vardı, terzi, Vahip KARA, eskiden efendigilin dükkanlar denen yerde (şimdiki, manto, Dursun amcanın yanı) terzilik yapardı, şakacılık ve güler yüzü ile herkesin sevgisini kazanmış bir şahıstı, birgün, yanındaki, bakkal dükkanından yarım kilo kesme şeker alan, komşu bayan usta emmiye, şekerler rutubetlaniyer na edemda kuri kalsın diye soruyor, usta emmi durur mu derki eva get, hama kuzina sobayı yağ, şekerları tepsisina toldur daha da rutubet olmaz der.

Komşu bayan evine gider denenleri yapar ancak sobadaki, kızgın tepside bulunan şekerler fokur, fokur kaynamaya başlar, kullanılmayacak duruma gelir, zaten kıt kanaat geçinen komşumuz kızgın bir şekilde gelir ve usta emmiye, beni baturdun nayettımda sanın sozan bağdım nayolacağ şimdi, şekerlar komur oldi der, usta emmi hemen sözünün kıvraklığını gösterip, ey sobayi nasıl yağtın azmi, çoğmi, kuzinede şekerlar na kadar kaldi onlari bilamassan işte bela olur der ve oradakilerde işi bildiğinden herkes güler ve olan garibin şekerine olur.

Nihat KAYA
Em.Em.Mensubu
23.01.2007