Köyümüzde Cevri Emi dediğimiz bir zat yaşardı.Rahmetli oldu. Kendisine herkes “Vali” derdi. Ama yüzüne karşı “Vali” diyenlere çok kızardı. Bir gün rahmetli Yusuf amcama; Cevri emiye neden “Vali” diyorlar, Cevri emi bu tabire neden kızıyor diye sorunca, Amcam; “hala gal abela yanıma otur da beni dinna” dedi. Ben de amcamın gösterdiği yere çöktüm, Amcam başladı anlatmaya: ”Ola, abu memleket Uruslardan yeni kurtulmişti; duyduğ ki, hukumet gençlari askerluğa aliyermiş. Bir yuzbaşı galiyer, gençlari topliyer goturiyermiş. Biza dedilar ki, eger o yuzbaşiya bir iki kurşun atarsaz bir daha buralara galıp sizi askera goturamaz. Gencuğ daha, hama inanduğ. Sora, ogranduğ ki, yuzbaşi Mikelet’tan Zakaret’a doğri, birkaç eskerinan barabar galiyermiş. Hama Rus beşlilarımızı alduğ,derekep Ciyacumret’tan Zakarat’ın sırtına çığtuğ. Biraz yamaçtan aşaği enduğ yüzbaşi gorundi… Atla galiyerlar. Dedim ki arkadaşlara; abu kayanın arğasına yatın, yüzbaşının oguna basın kurşuni! Ela ettuğ ki, tam atın oguna vurduğ. Atın ogi toz-duman olunca yuzbaşi korğti, daha gedamadi ola. Oldurmaya ğoş atmaduğ, korğuttuğ. Bağtım yuzbaşi askerlarına emur verdi dondi gettilar. Bağ bena, işta olan bundan sora oldi… Bizinan Cinallilar da varidi; Pirtapir’a kaçtuğ ve Camuş Deresi diyerlarya, işta oraya sağlanduğ. Duyduğ ki, hukumet yuzbaşıya kurşun atanlari ariyermiş. Başladuğ korğmaya. Ola bunar bizi tutarlarda naedarlar, dogarlar mi, sogarlar mi diya aldi bir korği… Hukumetın adamlari galiyer, bizi bulamiyer, oyani buyani soriyerlar bişey ogranamiyerlar, gediyerlar, ertasi guni gena galiyerlar. İşlar bela devam ediyer amma biz da eva bila gedamiyeruğ. Ola na olacağ şimdi, duştuğ belaya işta cahilluğ; heç hukumetinan oyun olur? 15-16 gün Camuş deresında yattuğ. Bir gun hukumet gena galiyer. Bu Cevri Emi varya, oni buliyerlar, ona diyerlar ki, ola Cevro bağ abu elımızdaki kağıdi göriyersın, bu sanın valiluğ emrundur. Sani hukumet valı yapacağ. Amma sandan hukumet bir yardım bekliyer. Eger yardım edarsan valiluği cebında bil, abuda kağıttur. Bizin Cevri’nin kuyruği tava sapına doniyer. Yaho sani kim vali edar, oğumay bilmaz, yazmay bilmaz, adıni yazamiyer. Beç ya kanduriyerlar. O da heç duşunmadan bulbul kimi otiyer. Heppımızi müzevilliyer. Galdi bizi Camuş deresında tuttilar. Bağladilar ellarımızi yallah balam Ankara’ya, İstiklâl Mahkemasına…İşta oğul bu beçın adi ondan sonra “VALİ” kaldi, ağnadın şimdi…Kandurulduğuni çoğ koti ograndi, onun için “Vali” dedın mi çoğ kıziyer… ha, ha, ha..."