yil 1986 yilinin mayis ayiydi. Okulu bitirmis ve üsküdar ticaret lisesinde ögretmen olarak calismakta oldugum yilllardi. Söylemesi ayiptir o zamanlar birazda capkin oldum yilllardi.

Bi randevuk koparmış o gün bulusmaya gidiyordum. Ya aslinda etkili olsun diye bir kac tanede en güzelinden Gül almak istiyordum ama köylülügümden olsa gerek bu güllleri elimde tasimaktan utaniyordum. Cünkü o güne kadar hickimseye gül vermemistim. Hatta elimde bile tasimamistim.

Ama önemliydi ve o kisiyi etkilemeliydim, karar verdim ve cicekciye girdim derdimi anlattim, adam söyle güzelinden koca bir Buket yapti. Ya ben daha orada terlemeye baslamistim bile, sanki herkes bana alayli gözlerle bakiyordu. Buketi nasil elime aldim nasil parasini verdim hatirlamiyordum bile. Kendime geldigimde Eminönü Vapuruna binmek üzereydim.

Cicek elimde gittikce agirlasiyor ve gittikce sanki büyüyordu, tabii terlememde arttikca artiyordu. Neyse Vapura bindim Cicek alimde elim havada Gülller yukarda saplari asagida olacak sekilde tutuyor ve bir taraftanda buraya kadar geldimse bundan sonrasinida halllederim diye kendimi tesellli ediyordum.

Vapura bindim bir yere oturdum cevreme bile bakmiyordum. Simdi varmi bilmem ama Istanbulda eskiden eski istanbul Beyefendileri yasarlardi ve bunlarin gün görmüs hallleri her halllerinden okunurdu. Iste böyle bir tip selam verdi ve yanima oturdu.

Adam bir seyler sordu filan ama ben gülllerden dolayi sikilganligimdan kisa kisa cevaplar vererek konusmayi bitirmek istiyordum ama adam birakmaya niyetli degildi.

Amcanin samimi sohpeti beni rahatlatmis ve samimi bir sohpete dalmistik ki, Vaurda Eminönü Iskelesine yanasiyordu. Vapurdan indik cikista tam ayriliyordukki amca evladim diye söze basladi:

Evladim dedi kusura bakmazsan sana bir seyler söyleyecegim, ben gayri ihtyari söle amca dedim adamcagiz bir sürü özür cümlesinden sonra

evladim dedi sen iyi bir cocuga benziyorsun kusra bakmazsan o cicek öyle tasinmaz bunun adabi Güllleri asagi, saplar yukari gelecek sekilde tasinmasi gerektigini anlatti.

Hem cok bozulmus hemde cok sevinistim.

daha sonra ögrendimki gercekten öyleymis ve be acemiligimden dolayi öyle ampul gibi tasiyormusum ...

Simdi ne zaman böyle benin gibi acemice gül götüren birini görsem cahilligimi, o degerli amcami düsünmeden edemem

Atasen ALTUN

Mechatroniker