Sevgili kardeşim Ercan, Amasya’daki mahkeme anımı anlatmamı arzu etmişti. Aslında bu anının dimağımda pek yeri yoktur. Ercan’ın işine gelmiyor, diyeceğini düşünüyorum.Neyse ben yine de anlatayım. Yıl 1985, askerlik görevi için Amasya’dayım. Bizim Ercan da o zamanlar aynı yerde Turizm Yüksek Okulu’nda okuyor.Hafta sonları ya ziyaretime geliyor veya biz çarşı izni sayesinde şehirde buluşuyoruz.Ercan’ın benim talimgahta görev yapan, kız ayaklarına Ercan’ın okuluna gidip dolaştığı esnada tanıştığı bir astsubay var. Ercan buna benim adresimi vererek askeriyede bulunan mahkemeye, işlediğim veya isnad edilen bir suçtan sanık sandalyesine oturtulmamı, kısaca biraz gözümün korkutulmasını arzu etmiş.Astsubay da başüstüne diyerek bir akşam üstü nöbetçi çavuşunun Ali Demirci diye bağırdığını duydum. Allah, Allah bu zaman beni kim niye arayacak dedim. Seni bir astsubay çağırıyor dediler.Neyse gittik yanına bir selam çaktık, emret komutanım dedik.Ne yapıyorsun, nasılsın, bölükte rahatsız eden kimseler varmı? diye sorup soruşturmaya başladı. Sağol teşekkürlerden sonra yürü mahkemeye gidiyoruz dedi.İlk görüşte öpüştüğümüz, yakın ilgisinden dolayı birileri tarafından bir oyuna, komploya geldiğimi, davranışların yapaylığından da anlamakta gecikmedim. Ama yine de üsttür, emre riayet gerek diyerek mahkemeye doğru yürürken, elimi beline doladım, bir kaç adımdan sonra ya bu samimiyet nerden geliyor dedi. Ya ben sizi tanımıyorum, siz de beni tanımadığınıza göre bu işte bir şey, birinin eli var dedim.Hele söyle beni nerden, nasıl tanıyorsunuz? Adam inat etti, illede mahkeme salonuna gideceğiz. Ya nevar mahkeme salonunda, cezamız neyse burada da söyleyebilirsin dedim, adam Ercan’ın talimatı üzerine illa da sanık sandalyesine oturmamı istiyor.Nihayet salona geçtik, otur dedi sandalyeye, ben oturmama gerek yok, ayaktada söyleyebilirsiniz dedim. Oda fazla ısrar etmedi.Bu günlerde bir suç işledin mi, hayır dedim. Ercan Demirci’yi tanıyor musun dedi, ben de hay ercan’ın da, seninde dedim, o devam et dedi, ben gerisi karmaşıktır dedim, gülmeye başladı.Ondan sonra detaylı tanışma, çay içmeler derken biz de arkadaş olarak acemi birliğinde arkamızı kuvvenlendirdik.Sonraki günlerde çok faydasını görmedim desem yalan olur.Gelecek günlerde sizlerle daha güzel askerlik anılarımı paylaşmak dileğiyle okuyan herkese hayırlı gün ve geceler diliyorum.Ercan’ıma selam ve sevgilerimi sunuyor ailece iki cihan saadeti niyaz ediyorum.

Ali DEMİRCİ