Uzun yıllardır İstanbul’da yaşıyorum., değişik insanlarla güzel dostluklarımız oluşup gelişiyor. Bu dostluklardan birine bağlı olarak banat dış fırçaları sahibini bir bayram öncesi ziyarete gittim. Seksen yaşına gelmiş hala işinin başındaki adam;güzel yavrum, öğretmenim bana bakınca ne görüyorsun dedi. duygularımı samimi, ifade etmemi istiyorsan yaşlanmış fakat sevimliği devam eden bir ihtyiyar görüyorum. dedim.

Ama asıl görmeni istediğim insanın emeklilik yaşı yoktur. Bak bu gördüğün mal benim ama hala çalışıyorum. duvarda asılı resim ve tabloları gösterdi. Bu dedi Sabancı,çok gelirdi bana. Bu da Koç. Bu tablonun ne anlattığını biliyormusun dedi. baktım, hayır dedim.Bak dedi, tabloda iki kadın ve ikiye bölünmeye hazırlanmış bir çocuk, çocuğu bölecek bir adam vardı.

Bindokuyüz seksen üç, seksen dört yıllarında öğretmenlik yaparken Ali Kuş amca ile tanışmıştım. gece oturmalara gelir hep kendi diliyle birer masal anlatırdı.Bu çocuk hikayesini de ondan duymuştum. Bir çocuk iki kadın arasında paylaşılamaz. İkiside benim der. Zamanın kadısı mahkemede kadınlara madem payşaşamıyorsunuz ben bu çocuğu ikiye böleyim her biriniz bir parça alın der. Çocuğun öz anası Kadı bey çocuğu ikiye bölme o kadında kalsın der. Anası olmayan bölün deyince kadı gerçek anasını tespit ederek çocuğu teslim eder.

Banatın sahibi tabloyu özetlerken. ben Şenjköyde bunu dinlemiştim diye düşündüm.Birbirinden habersiz iki insandan biri tablo biri kıssadan hisse olarak canlı tututyodu bu öyküyü.

İsmet ACİ

ismet ACİ’nın notu. Bu vesileyle değerli Ali KUŞ amcayı rahmetle anıyorum.