oy nazına yandığım
yıllardır sevdanı sırtlandığım
çoruh deyince sen gelirsin aklıma
yokluğun fırtına olur sevinçlerimi kırar
ülkem gibi ağlarım yâr
seni görüşüm artvin’de bahar

gözlerin karanlığımı yırtan iki yıldız
yüreğin ilkokulun bahçesi
sanki sen savşat’ın girişindeki efkar tepesi
insanlığında ağırlarsın herkesi
artvin gibi severim seni yâr

gülüşlerin artvin’in yeşili
dudakların çoruh’un avuçlarında açan narçiçeği
bilgiyle bakan görür gerçeği
sevgiyle örünce geleceği
hüzünü giyinmez dağlar
ne ben
ne de ülkem ağlar
kavuşmamız artvin’de bahar

kafkasların arkasından güle oynaya çıkıp gelen
güneş gibi
yokluğun ayazında donan bedenimi sarsan
beni yeni güne salsan
uyandırırım uyuyan sokakları
izine ayırırım yağmur toplayan çocukları
ben toplarım yağmurları
hep güzellikler eker güne
aşkı giyinen insan

insan en güzel anadilinde söyler sevgisini
ve türkülerini
yasaklanınca bir halkın dili
utancımdan söyleyemem sevgimi
ve türkülerimi
kendi yurtlarında yurtsuzlara sundum yüreğimi
evsizlere gecekondu oldum
cennetin uzaklarda aranmadığı artvin’de doğdum
kendimi mutluluğu taddığım sende buldum
çoruh deyince aklıma sen gelirsin yâr
içimi aşkın doldurur
bende sevgi okyanusu olur
gözlerine varışım artvin’de bahar

kaçkarların tepesinde bir çınarın gölgesinde
içilen rakı gibi sararsın beni
yırtıp atmak için hüzünü
kekre kokulu derelerde ararım yüzünü
kuşlar ki gökyüzüne fırça sallayan resamlar
tablolarından hep mutluluk damlar
sevdamı en iyi onlar anlar
zego kokulum aşk okulum
heder etmemek için ömrümüzün geri kalan günlerini ver elini
koynumda sen artvin’de bahar


Kamil Aydemir