Ne günlerdi demek geliyor dilime
İlkokul dönemlerimin ince bakışlısıydın
Ne güzeldi büyüyüşü bakışlarının
Her saniye boy atardı çocukluk aşkım
Adına anlamlar yükleyemecek kadar küçüktük ne güzel
Cebimizde biriktirdiklerimiz hep oyun olurdu
Hep çocukluk tanıklarımızla sabahı akşam ederdik
Ne güzel şapkalarımız başımızdayken öpüşürdük
Değmeyen dudakların ne tatlıydı bir bilsen
Çocuktuk ya şapkayı çıkarmayı düşünemezdik işte
Biz hala bisikleti kim elini bırakarak sürebilir yarışmasını yapıyorduk
Ne güzel büyüyorduk sakince usulca
Seviniyordum büyüyüp seninle evlenecektim
Akıl edememiştim ki büyüdüğüm her an bisikletim daha da eskiyordu

Büyüyordum
Ve cebimdeki oyunlar ağır gelmeye başlıyordu
Çocukluk aşkım adına hatıra yakıyordum sonra
Beş taş oynuyor bisiklete biniyor akşam ediyordum sabahı
Can sıkıntısından Zillere basıp basıp kaçıyordum
Artık yakalanıyordum ne güzel


Büyümüştüm ne güzel
Zaten bisikletim binilmicek duruma gelmişti
Bütün oyunlarımı da bozdurup bozdurup harcamıştım
Şapkamı sorarsan yoldaki dilenci kıza vermiştim çok oldu

büyüdüm
Seni şiirimin en başına yapıştırdım ne güzel kokmuyorsun
Kokusuz şiiri ben istemem ki,
Yokluğuna seviniyorum sen bilmiyorsun,
Yoksun ki oh ne güzel