Kapıları bir lokma ekmek için çalmak geçmez çocukça düşlerden.
onların ağçatan atları vardı dört nala sürdükleri,
Duymak istemedikleri seslerden kaçmaktı hayalleri,
Az sonra kulağının dibinde patlayacak bombalar gibi.
Çaldıkları kapılar katran karası suratlarca kapandı yüzlerine,
Onların çocukların kanından kuracakları gelecekleri vardı.
Çatıştıkça gelecekten beklentiler,
Ağaçtan atlarını vurdular tüm çocukların.
VE bütün çocuklar hep birden ağladılar.