DAĞLAR

Mengene misali sıkışıp kaldım
Daralır nefesim, çevrem zindanlar
Bir kâbus çöktü uykuya daldım
Kalkıp ağır ağır geleyim dağlar.

Yıllarca beyhude çırpınıp durdum
Ne servet edindim, ne de hanlar
Doğruluk yolunda sonuna vardım
Sine-i bağrında öleyim dağlar.

İtibar kötülere, bakarım sessiz
Neylesin dürüstler içinden ağlar
Kalmadı ahlak, çoğu edepsiz
Terk edip burayı geleyim dağlar.

Soyunu unutanda olmaz ki mertlik
Düşmanla birlik olmuş, hainler
Yarım âlimlerin hali ibretlik
Duruşundan ders alayım dağlar.

Tertemiz suların akıyor boşa
Kirli sularla yaşar hastalar
Düz yolum bitti vardım yokuşa
Tırmanıp zirvene varayım dağlar.

Zalimler bu diyarı yaşanmaz kıldı
Vahşeti, dehşeti üstüme salar
Sükûna, refaha zincir takıldı
Huzuru sizde bulayım dağlar.

Okşasın rüzgârın, yorgun bedenimi
İşte o zaman içim rahatlar.
Arz edeyim sana dinle derdimi
Bir köşeye mekân kurayım dağlar.

Ertuğrul TORUN
27.03.2008