Buğday döktüm dane, dane iniyor.
Saatte bir başı başa dönüyor.
Annem beni tez gelecek sanıyor.
Kanatları kırık bozuk değirmen.

Uykusu mu geldi, neden yatıyor?
İçinde fareler cirit atıyor.
Buğday öğütmeden una katıyor.
Boğazı tıkanmış, bozuk değirmen.

Senede bir kere bir kişi gelir.
Çiftçi olmayanlar halin ne bilir.
Aylarca boyuna yalınız kalır.
Kapısız bacasız bozuk değirmen.

Bir gün bütün köylü sana koşardı.
Her yanın buğdayla dolar taşardı.
Boz fareler ağa gibi yaşardı.
Şimdi yalnız kaldın bozuk değirmen.

Bir günde bir çuval ancak öğütür.
Bunun yarısını yere dağıtır.
Fazlasını boğazından akıtır.
İhtiyarladın mı, bozuk değirmen?

Bur da daha fazla bekleme Yılmaz.
Böyle değirmende buğday un olmaz.
Sana farelerden başkası gelmez.
Acıyorum sana bozuk değirmen.

06.07.1982 Yılmaz DURMUŞ / Şavşat