Koştun diyardan diyara
Bıkmadın mı deli Çoruh
Bunca fidanı kökünden
Sökmedin mi deli Çoruh

Aldın tarlayı mereğe
Yıktın ocağı dereyi
Suyunla nice yüreğe
Yakmadın mı deli Çoruh

Bazı çoştun çağlar oldun
Bazı kan yaş ağlar odun
Bazı kolum bağlar oldun
Sıkmadın mı deli Çoruh

Ağırladın çok boyları
Saydırdın günü ayları
Alıp götürdün köyleri
Yıkmadın mı deli Çoruh

Her şeye açtın koynunu
Bozdun çoğunun oynunu
Nice ananın boynunu
Bükmedin mi deli Çoruh

Girdin toprağın özüne
Can verdin bahar yazına
Damla olup gökyüzüne
Çıkmadın mı deli Çoruh

Dalgalıdır engin böğrü
Kimi yüksek kimi eğri
Kelkit"ten Batum"a doğru
Akmadın mı deli Çoruh

Günü gelir devran döner
Biter bu acılar diner
Elbet can ateşi söner
Bakmadın mı deli Çoruh

Dokundun suya sabuna
Sığamaz oldun kabına
Kaç insanı taş dibine
Sokmadın mı deli Çoruh

Başında bir pınar vardı
Terk ettirdi yeri yurdu
Yeterince dünya derdi
Çekmedin mi deli Çoruh

Taş yükledin gönüllere
Köşelere bucaklara
Kuru incir ocaklara
Dikmedin mi deli Çoruh

Bilseydim iyi huyunu
Görseydim ince boyunu
Kara Deniz"e suyunu
Dökmedin mi deli Çoruh