Yine efkarlandı bu benim gönlüm,
Bilmem ki ne istiyor nedir kasavet?
Sanki eller almış yarin basmış sineye,
Bir kendi mi kalmış öksüz, çaresiz.

Sorun O’na dünyayı hep düz mü sanır,
Her işveye, cilveye neden hemen aldanır,
Yoksa her isteğin hemen olur mu sanır,
Ah etse de vah etse de sonuç çaresiz.

Herkes dilediğin yapabilseydi,
Beden mutluluk libası giyebilseydi,
Gönlündeki sevgisini diyebilseydi,
Lakin bunlar için diller çaresiz.


Kibar ALTUNAL,
ANKARA, 12/3/2012