Sekiz nisan saat onda telefon çaldı
Ugur acı haberi herkese saldı
Beynim durdu ayaklar yerinde kaldı
Habersiz nereye gittin EMMOĞLU

Acı haberini babamda duydu
Aniden çırpınıp yerlere vurdu
Tanrım seloşumu bizlere çok gördü
Buzlar çözülmeden gittn EMMOĞLU

Aynı yıl doğduk birlikte gezdik
Hep birbirimizi gönülden sevdik
Kıvançta tasada hep beraberdik
Habersiz nereye gittin EMMOĞLU

Okullarda beraber okuyorduk
Düğünlerde yanyana horon tepiyorduk
Maskorotta armutları bekliyorduk
Doymadan ayrıldı gittin EMMOĞLU

Ayvandan selom kime diyecem
Kırılı kanadım nereye gideceğim
Ben anılarımı kimde bulacağım
Çok erken ayrıldın gittin EMMOĞLU

Baba anne hasretine dayanamadın
Mezar taşlarına hıçkırarak ağlardın
Sen amcama önceden mektupmu yazdın
Söylemeden nereye gittin EMMOĞLU

Sevgimiz et ile tırnağa benzer
Emmoğluyuz kimse bize benzemez
Vallahi kimse yaramı saramaz
Kollarım kırıldı gittin EMMOĞLU

Hayat mektebinde çıkmıştık yola
Kimi düz yol aldık kimi engebe
İçimizle üzülüp dışımızla güldük
Biz aynı hamuruz boşveremedik

Yaşımız kırksekizdir daha bahardır
Yapraklar sarardı sanki sonbahardır
Ayrılığımız bize kaderdir
Daha yaza var ne oldu EMMOĞLU

İnsan emmoğlusuna böyle yapar mı
Boynuna sarılmadan aniden kaçar mı
Bu yaptığın yoksa senin şakan mı
Böyle ağır şaka olur mu EMMOĞLU...


(Sevgili emmoğlum Selahattin TORUN'a ithafımdır)

Adnan TORUN