Ağlıyordu gördüğümde köşe başında,
usulca yanına sokuldum görmedi bile.
şöyle böyle otuzbeş kırk yaşında,
Dikildim başına görmedi bile.

Diyecek oldum nedir bu halin,
Tırnağı uzun,saç kirli,ayak yalın,
Eller morarmış ceket ince kir kalın,
Kaldırıp başını bakmadı bile.

Zamana yenilmiş kötü vurmuşlar,
Onu ağlatmış birileri gülmüşler,
Anladım bu garipler yaşarken ölmüşler,
Anladı içimden geçenleri kızmadı bile.

Bir gün sonra aynı yerden geçtim,
Zavallı şimdi burdamı ki dedim.
Çocuklar konuşuyordu kulak verdim,
Dün gece ölü bulunmuş cenazeyi alan olmamış bile.

İsmet ACİ 24/12/1992