Şavşat ve Kültür-Sanat Şiirler

Gena Tökmiş Muruzlarini

Erdem Uzaklar

Sanki Karadeniz"de gemileri batmiş.
Sabah sabah
gena tökmiş muruzlarini.
Sökide muçurlanmış da beyhaber yatmiş.
Heç bilmiyerim
neye tökmiş muruzlarini.

Ne sorarsan sor asla ses vermiyer.
Gözüne batsan da bir şey görmiyer.
Ne tevatür işdür, aklım ermiyer.
İşte böylesine
bize tökmiş muruzlarini.

Bir tafraynan,bir hersinan içeri girer.
Yastuği, minderi tutar yere serer.
Kedelden kedele bacağlarini gerer.
Göriyersiz ki
eyce tökmiş muruzlarini.

Sobanın önünde duriyer küller.
Heç gülmez konuşmaz lal olmiş diller.
Bu vazyeta ne der bilmem ki eller?
Ben ne bilem
neye tökmiş muruzlarini.

Boçocuvalar sarmiş her yeri.
Kurtlanmiş peynir teptuğumuz deri.
Kararmiş gözleri kalmamiş feri.
Baksana, ne
fena tökmiş muruzlarini.

Ne pileki dayatmiş ne cadi vurmiş.
Ahşama kadar dodopal gibi durmiş.
Kafasında kim bilür neler da kurmiş?
Anasigile gedememiş
diye tökmiş muruzlarini.

Şalçokadan yamaluhlar sökülmiş.
Kedellerden hali kilim tökilmiş.
Geconun dibine çökmiş bükülmiş.
Aleme ibretluğa, bir
köye tökmiş muruzlarini.

Bir tiknam tohunsan elletmiyer.
Sohulsan usulca, yoh belletmiyer.
Pırtıkleniyer bir söyletmiyer.
Anlaşıliyer ki her
şeye tökmiş muruzlarini.

Her gün tana toluği kayiran ben.
Her gün oduni çırayi yaran ben.
Her gün çalayi nekeri kıran ben.
Hal böyle böyleyken
gene tökmiş muruzlarini.

Satıp kurtulasın mal değil ki...
Bu kabullanacah bir hal değil ki...
Verip sormiyasın bir nal değil ki...
Allahisen ağnadız mi
neye tökmiş muruzlarini?

Erdem Uzun

Bu İçerik 210 Kez Görüntülendi

Kültür Şiirler Üye Listesi