Kırların sıcakta oynaşıp
çoğullaştığı güneş altında,
toprak gibi çatlak dudaklarımı
karla ovduğum
karanlıktır uçuşan gözlerimde.

Belkide kül döküyor
okul bahçesinde
uykularından kendi seslerinde silkinen
ilkokul öğrencilerinin, beyaz yakalarında
asit soluyan gökyüzü altında
bakır rengi topraklar üzerinde fabrika

Kendini geceye zincirleyen insandır hücre
yadsınışında yok edilirken insan , insanlaşandır.

Karanlıktır gözlerimde,
yaz güneşi belkide
Saharadan kaçkara, herbiri, bir güneş
evleri saç çatılı köyleriyle
süslü vadimize ışıldayan
Erzurum'da eksi 40 larda
hücrede eksi 30 lara sarınıp
buzlu betonda dik durmadan
güneşli vadim olmak.

Soğuk. Kimse üşürmü?
yoook donuyoruz.
Karanlık kimse görüyormu?
Hayır. Gözlerim kör.
Kin, Yıldırı , İşkence ve ölüm.
Kim biliyor? Kimse ...
Beynim uyuşuyor
Ayakta sonsuzca,
bu yaz düşünü görmek
Yeşil gökte yüzlerce parlayan
güneşli vadimi
seyretmek doyumsuzca

Ya ?
Taş çıkarsa ayağımdan
kayalar savurur beni
vadime paramparça
Ya ?
O büyük sonsuz düş ne olacak
ayakta durmalıyım
dokunursam duvara çürütür elimi
Kum torbası izsiz
içten sarsar ama
soğuk daha hain
zamanını bekler, hissettirmeden yalar ve
ve saplanır bıçak gibi
durmak, kan pıhtılı
ve morarmış yıllara
sırtlanmış gövdelerde
donarken kor ve beyinlerde felçli
düşlerimiz gibi sıcak ve
engelsiz durmak
Ama
bacaklarım ne düş
ne de coşku
Bir taş çıkıyor saharadan
düşmek düşte boşanıyor gövdem
boşlukta asılı kalıyor karçal
ve köyler saç yüzler ve güneş
ışık işlemeli vadim dönüyor gözlerimde
kayalara çarpan düşlerim paramparça
elimle saklıyorum başımı keskin kayalardan
elimde ılık bir sıcaklık
elimi uzatıyorum
yemek yağından buzlu parmaklık
başımı çarptım diyorum
sessizce yanlara ve karşıya
Düşler değil engelsiz
geceden bir hücre de
ayaktayım süresiz
Soğuk yalar bıçak gibi
ama düş görürken
ayakta düşülür
En iyisimi
düşe yatmamak düşte.

Niye ayaktayım
Yanıt...? Yok işte
Otur şu yastık küçük önemlimi
yatarsın bile
Beline yastık iki kat yeşil bez yani
başına ayakkabının biri
alttaki bacağın ayakla diz arasında diğeri
eh ne güzel
düşe yatıyoruz düşte
kin, aşağılanma, işkence
ve ölüm kime ne?

Yaşarız engelsiz düşlerimiz gibi
bu yeter bize.