Bilmemki istanbul ne diyem sana
Baktıkça güvence verirsin bana
Fakire yoksula olmuşsun ana
Herkese kucağın açtın İstanbul

Bütün Türkiye'nin ana ocağı
Yoksula fakire ana kucağı
Yetime garibe vurur sıcağı
Bitmez nimetlerin senin İstanbul

Her yana açılmış gider yolların
Yetimi garibi sarar kolların
Hastalara şifa olur dillerin
Ne kadar ünlüdür şanın İstanbul

Herkes dile almış senin adını
Zengin sürer İstanbul'un tadını
Fakirlerin hiç yetişmez adımı
Fakirlere çile oldun İstanbul

Yelkenin kaptanın denizde yüzer
Uçağın pilotun havada gezer
Yerdeki trafik hepsinden beter
Kapanmış yolların senin İstanbul

Dünya hucum eder bak senin varan
Bitmiyor niğmetin bitmiyor paran
Sende ekmek bulur fakir fukaran
Herkese çalıyor günün İstanbul

Fabrika çalışır tüter bacalar
Hiç boş vakit yok,gündüz geceler
Minareden ezan okur hocalar
Açılmış yeşilin gülün İstanbul

Üç yanını sarmış mavi denizler
Hasret çeken gönül derinden sızlar
Gurbette yaşayan sılayı özler
Gurbette bitmiyor günün İstanbul

Kalabalık fazla görünmez turap
Herkesi ayrı ayrı yaratmış yarab
Kimisi türk, kimisi arap
Anlamadım dillerini İstanbul

Muhsin hoca yazar bilmiyor methin
Gurbette yaşamak ölümden çetin
Kapanmış kapılar tütmüyor tütün
Ayrı düştü sıladan yolum İstanbul

Muhsin Küçükaltun