Anne yüzü görmedim zaten ezelden.
Saçımı ağarttın önce gazelden.
Mahrum ettin beni bütün güzelden.
Neydi bana kastın söyle be kader!

Talih vurdu benim kolumu kırdı.
Akrabam kıskandı başıma vurdu.
Açılmamış gülüm aniden soldu.
Neydi bana kastın söyle be kader!

Küçükten öksüz ve yetim kaldım ellere.
Geleceğimi düşürdün gökten yerlere.
Yalın ayak baş açık düştüm düzlere.
Neydi bana kastın söyle be kader!

Müfit AKSAKAL
(Toprak,Mir Yay. İstanbul 1993)