25 ay

25 metrelik karanlık kuyu

gibi

kimine göre her şeyden

yoksun olmak

bana göreyse

Zamanın erozyonunda

yeniden yeşermek

ölümlerden

Kanlarıyla gül resimlerini

çizerek

Yoldaşlarımın

beyaz tenlerinde güvercinler uçururum

kapıları kaparken her gün

kafamda yeni kapılar

açılsın isterim

örtülmesi zor karanlığında

gecenin

Saysam bilmem nelerden

yoksunum

kimleri tanımam diye

düşünürüm dışarda

sorarım kendime

üzeride boy atarken

karanlığın

kaç saniye düşündüm sizler

için

ve daha ne düşünmeliydim.

Manzaralar çiziyorum göz

kapaklarıma

yontulaştırıyorum sizleri

belleğimde

sizleri taptaze bir ben

satırlar üzerinde

karalanan

bir dünya düşünüyorum

25 metrelik bir kuyu

yeteneğim yok

daha fazla

resimleyemiyorum